NARRATOR I Kochany, podziwiany, obdarzany największym szacunkiem. Największy autorytet moralny współczesnego świata. Człowiek najwyższego zawierzenia Chrystusowi i Jego Matce. Jego motto biskupie „TOTUS TUUS” jest symbolem wiary, nadziei i miłości dla ludzi różnych ras, religii, poglądów na wszystkich kontynentach. Jan Paweł II jest 264 sternikiem Kościoła powszechnego. Jego pontyfikat jest najdłuższy w tym stuleciu, nazywany jest także „pontyfikatem przełomu”, nie tylko w sensie dat i symbolicznego wprowadzenia Kościoła w nowe millennium, ale także generalnej przemiany sposobu pełnienia swej służby przez następcę św. Piotra.
Jako pierwszy papież przekroczył próg świątyni ewangelickiej oraz nawiedził synagogę. Jako pierwszy zorganizował Światowy Dzień Modlitw o Pokój. Po raz pierwszy od czasów reformacji modlił się z biskupami luterańskimi. Jako pierwszy spotkał się z przywódcą państwa radzieckiego. Jako pierwszy papież ogłosił list apostolski poświęcony kobietom, napisał „List do dzieci”. Jako pierwszy wygłosił przemówienie w parlamencie. Jako pierwszy w historii Kościoła odbył oficjalną pielgrzymkę do Ziemi Świętej i odprawił Mszę świętą w Wieczerniku.
Piosenka
Ty wyzwoliłeś nas, Panie Z kajdan i samych siebie, A Chrystus stając się bratem, Nauczył nas wołać do Ciebie. Abba- Ojcze! Abba- Ojcze! Abba- Ojcze! Abba Ojcze
NARRATOR II Jan Paweł II zyskał miano Papieża Pielgrzyma. Jest bez wątpienia człowiekiem, który w naszych czasach spotkał się z największą liczbą ludzi na całym świecie. Wszyscy znają Jana Pawła II: Jego twarz, spontaniczny uśmiech i radość, Jego sposób mówienia, pogrążenie się w modlitwie, a nawet sposób poruszania się.
Niektóre Jego słowa głęboko zapadły w pamięci, pozostawiły trwały ślad. W dniu rozpoczęcia swego pontyfikatu wypowiedział wezwanie: "Otwórzcie drzwi Chrystusowi, nie lękajcie się Go". Te słowa napełniły nadzieją serca wielu ludzi. Tymi słowami Papież wskazał każdemu człowiekowi możliwość odnalezienia prawdziwego życia oraz prawdziwej miłości i wolności. Odtąd spotykamy Jana Pawła II na drogach całego świata, niestrudzenie głoszącego Ewangelię "aż po krańce ziemi". Do chwili obecnej odbył On 103 podróże apostolskie, odwiedzając 130 krajów na całym świecie. Naszą Ojczyznę odwiedził 9 razy. Jego pielgrzymki nie odbywają się ani dla reklamy, ani dla popularności. On przychodzi do nas, ponieważ leży Mu na sercu dobro każdego człowieka.
PIOSENKA
Oto ja poślij mnie Dotknij ogniem moich warg Powiedz Panie, czego chcesz A moją rozkoszą będzie być posłusznym Daj mi Twego Ducha Abym mógł stać się chlebem Abym stał się winem Abym gasił Twe pragnienie Nie chcę Ci już mówić O moich potrzebach Panie Ty wiesz wszystko Objaw mi Twe pragnienia
NARRATOR III Nauczanie Papieża przepełnione jest miłością i radością. Jan Paweł II nigdy nie straszył piekłem. Zawsze powtarzał, że Bóg jest miłosierny i że kocha wszystkich ludzi. Okrzyknięto go człowiekiem Stulecia i Papieżem Przełomów, gdyż żaden jego poprzednik nie dokonał tak wiele, by zbliżyć Kościół do ludzi i wprowadzić pokój na świecie. Przeprosił za błędy Kościoła i chrześcijan - za łamanie prawa do życia, za nawracanie siłą, za przymykanie oczu na niesprawiedliwość. W swoim nauczaniu wyraża troskę o pokój, rodzinę, i dzieci, kieruje do nas niezwykłe wskazówki np.: "Zwyciężajcie nienawiść - miłością, nieprawdę - prawdą, przemoc - cierpieniem. Poucza również, że: "Wartości człowieka nie mierzy się tym, co posiada, lecz tym, kim jest".
RECYTATOR Na placu świętego Piotra, Tak pustym o tej porze, Gdy już zgasły kolumny Jak kruche świece z wosku, Przyklęknął Papież i szepnął: „mój Boże...” Po polsku.
I serce dzwonów zbudził, i wzruszył kamienie, Gdy szeptał w obcej mowie Dziełom mistrzów włoskich Codzienny, zwykły pacierz Zwykłych, prostych ludzi, Z podbeskidzkiej wioski.
Z warg im zdejmował słowa Wierne od stuleci. Proste: Bogurodzica. Zwykłe: Boże wielki.
I szeptał: „my do Ciebie Wierne, ufne dzieci... I Tobie w naszej ziemi śpiewa żywioł wszelki.”
I nagle podjęły Te polskie pacierze Kamienie z Koloseum, Pinie z Via Appia i zabrzmiało po polsku Radosne „ Te Deum", Aż w Beskidzie Frasobliwy Jezus Radośnie zapłakał…
I przyjęły ten pacierz Winnice w śpiewanie, Rozmodliły się rzeki, Drgnęła skała głucha...
A Bóg przerwał różaniec,
Tak się zasłuchał…
NARRATOR I Karol Wojtyła, Polak, jest człowiekiem wielkim. Jednakże wielkość Jego tkwi nie w zaszczytach i funkcjach przez Niego sprawowanych, ale w pokorze, dobroci i zrozumieniu drugiego człowieka. Ta zaś postawa bierze się nie tylko z głębokiej wiary, ale ma swoje źródło w przebytej drodze życia.
RECYTATOR II Takiego jeszcze nie było Utrudzonego Pielgrzyma, Że Go choroby nie zmogły, Nie odstraszyły chłód i zima.
Idzie zmęczony po świecie Bogu nas wszystkich powierza, Jeszcze na świecie nie było Tak żarliwego Papieża.
Nie miałby tyle zachęty Aby pokonać przeszkody, Głosić odważnie Chrystusa Po świecie - starym i młodym.
Cały oddany Maryi. Ona pragnienie wszczepiła, Aby nie ustał w pielgrzymce, Co dzień wzmacnia Go siłach.
Tak idzie Pielgrzym Pokoju po świecie, Na biedę, krzywdę, otwarty By przed zagładą świat bronić I panoszącym się czarem.
Chociaż zmartwienia ma duże, Choć podkładają Mu kłody, Wskazuje drogę świetlaną Jaki świat ma żyć Bogiem.
NARRATOR IV Tak, największym pielgrzymem naszych czasów jest Ojciec święty Jan Paweł II. Nie można dokładnie policzyć ludzi, których spotkał i umocnił podczas swoich pielgrzymek. Wszędzie, gdzie przybywał, wnosił wyjątkowa atmosferę: Ludzie stawali się dla siebie lepsi. Przygasały walki, konflikty, ogłaszano zawieszenie broni. W przedziwny sposób odczuwało się obecność Bożego daru pokoju: takiego, jakiego sam świat dać nie może. NARRATOR II:
Piotr naszych czasów, tak jak apostołowie, głosi Dobrą Nowinę, aż po krańce ziemi, pielgrzymując po świecie.
Dociera do ludzi, którzy decydują o życiu narodów i do biednych, którzy nie wiedzą, jak dożyć jutra. Nawet teraz, gdy każdy krok sprawia mu cierpienie, nie ustaje w drodze.
RECYTATOR III Modlę się Boże, żarliwie, Modlę się, Boże serdecznie: Za krzywdę upokorzonych, Za smutek niezrozumianych, Za beznadzieje proszących, Za obrażonych, wyśmianych, Za głupich, złych i maluczkich, Za tych, co wracają Z bijącym sercem do domu, Za słabych, bitych, gnębionych, Za tych, co usnąć nie mogą, Za tych, co śmierci się boją, Za czekających w aptekach, I za spóźnionych w pociągach, ZA WSZYSTKICH MIESZKAŃCÓW ŚWIATA
PIOSENKA
Bóg dał czas 1.Bóg dał czas na nadzieję, Czas na siew i czas na żniwa. Czas na taniec, na śpiew I na ciszę w kościołach widnych. Bóg dał czas, aby kochać, Aby domy budować na skale. Oto droga by iść, Co dzień dalej, dalej. Ref: Mogę dzielić się wiatrem i chlebem, Tyle wspólnych znajdować spraw, A na miłość pod Twoim niebem tyle miejsc. 2. Kiedy Pan wróci sądzić, Nasze serca i naszą marność Damy kłosy a On spali plewy, oddzieli ziarno Będzie sądzić z miłości, tej najprostszej i tej niełatwej Sądzić tylko z miłości, to aż nadto, aż nadto
RECYTATOR IV Tak mało na świecie dobroci, A tyle jej światu potrzeba! Nią życie jak słońcem się złoci Nią ziemia się zbliża do Boga
By każdy był dobry jak chleb Gdy głodni nas będą czekali W stajence naszego serca Niech płomień miłości się pali.
Byśmy umieli w przyszłości W gwarze wieczornych pacierzy W sens rozmowy z Jezusem Tak jak i dzisiaj uwierzyć.
I zawsze mogli być wierni Idei Polaka - Papieża Co sercem jak dzwon Zygmunta Rytm naszych czasów odmierza.
RECYTACJA ZBIOROWA: Jesteśmy razem z Tobą Jak czujna, wierna straż Nie widzisz - lecz nas wszystkich, Jak drugą laskę masz.
Łączy nas razem Polska Krakowskie wszystkie bzy I jasna święta prawda, Że wciąż jest Bóg i Ty.
RECYTATOR V Przychodzisz do nas od Boga, Przynosisz nadzieję, miłość i wiarę, Rozbudzasz w nas to, co najszlachetniejsze, Dodajesz sił w trwaniu niezłomnym.
Łagodzisz niepokoje, Uciszasz rozterki, Wskazujesz drogę.
Przypominasz dzieje, Tłumaczysz zdarzenia Wspierasz w zwątpieniu.
Nasz Ojcze...
W Tobie siła naszego Narodu, W Tobie ufność i wiara w zwycięstwo, W Tobie cierpliwość i rozwaga, W Tobie bezpieczeństwo wśród burz.
PIOSENKA –
Posadziłeś mnie na mała łódź I popchnąłeś na morski szlak Gdzieś w oddali jest drugi brzeg I przystań twa, czeka tam Fale atakują moja łódź Ostry wiatr uderza w ma twarz Czasem sił po prostu mi brak, wic wołam daj, mocy dar Tylko ty dopomóc możesz mi Tyś autorem podróży mej Twoje dłonie niech pchają mnie Do brzegu gdzie, oczekujesz mnie Pomyślnym wiatrem i latarnią dla mnie bądź Oświecaj jasno moją drogę Dopomóż w walce z mroźną fala, gęstą mgłą Osłaniaj swoja mocą mnie.
RECYTATOR VI Splecione palce, dłonie złączone, Usta zamknięte, spuszczona głowa, Tak Ojciec Święty modli się co dzień. Modli się za nas, by nas Bóg zachował.
Chylmy się ku niemu, jak róże ku słońcu, sycąc się jego ciepłem, A wtedy noc rozjaśni się w końcu, Świat między niebem, a piekłem.
Uczy nas grzech odróżniać od dobra, Uczy jak słuchać, co mówi Bóg, On walczy słowem, oddala od zła, Jest drogowskazem wśród krętych dróg.
Naucz Nas Ojcze jak trzeba kochać, Jak cały świat zrozumieć, Jak umieć patrzeć, słuchać, dotykać, Jak się odnaleźć w tym tłumie.
RECYTATOR VII Nasz Ojcze Święty, tej ziemi Pielgrzymie, O którym kiedyś napisał Słowacki – Wielkie i święte w świecie Twoje imię; Ty mocą Ducha dajesz sercom nowe łaski.
Potęgą swoich myśli, słów i czynów Przeciw złu świata wciąż odważnie stoisz. Pośród straszliwych, jak Goliat olbrzymów, Potężny Miłością, wiary na świecie bronisz.
Ty wciąż jednoczysz ludy i narody Darem Chrystusowej łaski i mocy, Roznosząc pokój bez złudnej swobody Ty rozdajesz blask prawdy pośród ziemskiej nocy.
RECYTATOR VIII Ojcze święty Orędowniku pokoju na ziemi, Pasterzu białych czarnych i żółtych, Tych, co na wschodzie i na zachodzie, Bierzesz w ramiona miłość wszystkich Tam gdzie staniesz na ziemi jest wiara, nadzieja, miłość A ty stoisz po środku i zwiastujesz pokój U boku Czarnej Madonny orzesz świat I siejesz ziarno bożej miłości Łączysz rozdarte serca, Otwierasz nieczułe sumienia Jednoczysz zbłąkane owce A wszystko to po to by człowiek dla człowieka był - bratem.
PIOSENKA
1.Pan kiedyś stanął nad brzegiem Szukał ludzi gotowych pójść za Nim By łowić serca słów Bożych Prawdą Ref.:O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś, Twoje usta dziś wyrzekły me imię Swoją barkę pozostawiam na brzegu Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów 2.Jestem ubogim człowiekiem Moim skarbem są ręce gotowe Do pracy z Tobą i czyste serce Ref.:O Panie... 3.Ty potrzebujesz mych dłoni Mego serca młodego zapałem Mych kropli potu i samotności Ref.:O Panie... 4.Dziś wypłyniemy już razem Łowić serca na morzach dusz ludzkich Twej Prawdy siecią i Słowem Życia. Ref.:O Panie...
Joanna Dudys Gminne Gimnazjum w Budrach z siedzibą w Więckach im. Papieża Jana Pawła II
|